Enn eitt ár! Nú 2019 er komið, eru lyftini óivað mong, ætlanirnar stórar og hugurin fúsur hjá mongum. Vit vóna, atárið verður gott og at sum mestfæst burturúr. Ein av bestu hættunum at fáa sum mest burturúr, er eftir mínum tykki, at líta aftur og hugleiða um árið, ið fór. At setaspurningar, ið eru umráðandi fyri rannsóknarferð tína inn í árið, ið farið er um bak: Hvussu var árið, ið fór fyri meg? Hvat var gott og vakurt og hvat var trupult og svárt? Hvat gjørdi árið við meg?

Nú pápadagur er, siti eg og hyggi at kenda málninginum av Rembrant, um tá ið burturvilsti sonurin kom heim aftur til faðir sín. Kanska er "Elskandi Faðirin" eitt betur heiti, tí í líknilsinum í Lukasi 15:11-32 sigur Jesus frá einum pápa, sum kendi sviðan og sorgina um tveir synir, sum bert hugsaðu um seg sjálvar, men hann læt tað ikki broyta sítt eyma hjartalag fyri teimum. Tað vísir seg mangan, at tey, sum hava svárar trongdir og sorgir í lívinum, men sum tó ikki lata beiskl

Vit høvdu verið gift í seks, áttu tvey børn og høvdu nógv eftir at læra. Vóru júst flutt til Skotlands, har avbjóðingarnar av familjulívi, arbeiði, at vera foreldur og finna nýggjar vinir stærdu okkum beint í eyguni. Tá stutt tíð var fráliðin kom eg at kenna ein mann, sum bleiv ein signing í lívi mínum. Hann var væl eldri enn eg og lívsroyndirnar høvdu gjørt hann til ein vísan og eyðmjúkan mann. Hann bleiv á mangan hátt mín fyrimynd, mentorur og góði vinur. Ein dagin tosaðu v

“Pápi, elskar tú meg?” Hendan spurningin spurdi eg mangan pápa mín sum smádrongur. Bæði í orðum og í verki vísti hann mær, at hann elskaði meg, og at eg hevði eitt stórt rúm í hansara hjarta. Hann elskaði meg av sonnum! Men kortini helt eg á at spyrja: “Pápi, elskar tú meg?” Tað var sum um, eg ikki var fullvísur í kærleika hansara, og at hvørki orð ella gerðir vóru nóg mikið til tann tørvin, sum eg kendi djúpt í míni sál. Men trúgvur og tolin helt hann á at elska meg. Nú, tá