Vakri sangurin, So tak tá mínar hendur, sum Julie V. Hausmann yrkti og Jákup Dahl so meistarliga týddi til føroyskt, varð einaferð sungin við eina jarðarferð, eg var til. Meðan eg sang sangin, hugdi eg at egnu hondum mínum og grunaði yvir, hvussu tað hevði verið um ein filmur varð gjørdur um lív mítt grundaður á hendur mínar – tað, eg nýti tær til? Filmurin hevði óivað byrjað við hondini hjá nýfødda barninum, ið heldur um fingurin hjá mammuni meðan tað drekkur fyrstu soparnar

Reyðar hjartaformaðar sjokulátaeskjur, angandi blómur og marglitt kort teljast millum tey, ið standa fremst á handilshyllunum kring landið í hesum døgum. Ymiskt er, hvat fólk halda um Valentinesdagin. Summi vilja vera við, at tað er tað reina oysl, og onnur meta hetta vera eitt gott høvi at vísa konu síni, at hon er serstøk. Men hvar hevur Valentinesdagurin uppruna sín? Ymiskt er, hvønn fólk halda Valentine vera, men hildið verður, at hann livdi í 3. øld e.Kr.. Talan er um ei

I remember my first kiss with my husband. Watching a movie in his dorm room, I turned towards his face, and he leaned in to kiss me. The hairs on my arm stood up, and my face lit up with heat. Looking back, I see all the telltale signs of young romance: nervous energy, heat, and the excitement of falling in love. Now well into marriage, our movie nights and kisses are a bit different, and we’ve watched the passion that brought us together lose its allure in society’s eyes. Ju